بهار
بهار
خاطره ها جوانه زد تاکه بهار گل کُند
یاد ِ بنفشه بشکفد شور ِ هَزار گل کُند
کوچ ِ عظیم ِ سار ها می بردم به کودکی
پنجره های بسته ام رو به بهار گل کُند
پیر ترین بلوط ِ این مزرعه باجوانه اش
پس زده خاک تیره را تا به قرار گل کُند
دامن ِ سرد جامگی ، چله به چله ، چاک تر
کوچه به کوچه شعله ور ، شهر و دیار گل کُند
فال ِ مرا رقم بزن مُهرهً ناسروده ام
قسمت ِ سال ِ پیش ِ رو بر این مِدار گل کُند
چشم ِ امیدوار ها ، منظرشان بهاری است
سبزه پیاده می رسد سرو سوار گل کُند
ای دل اگر که عاشقی شور و شری ترانه کُن
خاطره ها چو بشکُفد ، سیم ِ ستار گل کُند
اسفند هشتاد و پنج
خاطره ها جوانه زد تاکه بهار گل کُند
یاد ِ بنفشه بشکفد شور ِ هَزار گل کُند
کوچ ِ عظیم ِ سار ها می بردم به کودکی
پنجره های بسته ام رو به بهار گل کُند
پیر ترین بلوط ِ این مزرعه باجوانه اش
پس زده خاک تیره را تا به قرار گل کُند
دامن ِ سرد جامگی ، چله به چله ، چاک تر
کوچه به کوچه شعله ور ، شهر و دیار گل کُند
فال ِ مرا رقم بزن مُهرهً ناسروده ام
قسمت ِ سال ِ پیش ِ رو بر این مِدار گل کُند
چشم ِ امیدوار ها ، منظرشان بهاری است
سبزه پیاده می رسد سرو سوار گل کُند
ای دل اگر که عاشقی شور و شری ترانه کُن
خاطره ها چو بشکُفد ، سیم ِ ستار گل کُند
اسفند هشتاد و پنج
لواسان
لواسان
آدینه ای بسر شد با سد و رودخانه
روزی پُر از تحرک روزی پُر از ترانه
بین ِ دو متن ِ موزون ، من بودم و شگفتی
سبزینه های ِ گلگون آبی ِ بی کرانه
متن ِ بهار ملموس جان ِ بهار جاری
چون خلسه های ِ ذکر و رویای ِ عارفانه
در آن تناسُب ِ ناب در آن غروب ِ زیبا
مغرب پُر از ترنُم مشرق پُر از بهانه
طرح ِ شقایق ِ صبح بر عارض ِ شب من
چون شَرم ِ نو عروسان گلگون و عاشقانه
برق ِ شنای ِ ماهی در انعکاس ِ امواج
آئینه کاری ِ نور در معبد ِ شبانه
خور شید ِ بی نقابش وقتی غروب می کرد
در من جوانه می زد احساس ِ شاعرانه
در خلوت ِ من از شوق ، کُند و آهار و افجه
شنگ از چمیدن استم ، سرشار و کودکانه
نهران - لواسان - سد ِ لتییان
1380
